YAZMANIN UCUNDAKİ SEVDA – MEHMET YILMAZ

“Sevgiden, aşktan, iyilikten, umuttan yana ne varsa hepsini ektim toprağa. Hem de kurak toprakları ellerimle kazıyarak. Kan revan içinde kaldım çoğu zaman ama asla gönül koymadım toprağa. Hasat zamanım hiç olmadı. Ya kurak gitti ya da dolu vurdu. Hepsine hasret kaldık. Sol yanımız yanardağ oldu, yaktı içimizi, sağ yanımız uçsuz bucaksız bir çöl. Her şeye rağmen yine de vazgeçmedim sevdamdan.”