Ne kadar zamandır hastanede yattığını hatırlamıyordu. Onu buraya kim ya da kimler getirmişti? Öncesinde neler olmuştu? Anestezinin etkisinden yavaş yavaş kurtularak bin bir güçlükle gözlerini aralamaya çalışıyordu. Buz mavisi gözleri ise açılmamak konusunda onu epeyce zorlamaktaydı. Uyanmak istemiyor gibiydi, bu kasvetli ve hiçbir zaman yüzünü güldürdüğüne inanmadığı dünyaya yeniden bakmak istemiyordu. Ama ayakta kalmak ve savaşmak zorunda olduğunu biliyordu. Sanki iki Simge vardı şimdi. Biri uyanmak isteyen bedeni, diğeri ise bedeninden ayrı gibi duran mavi gözleri…
Yazar:Özlem KAZANCIOĞLU
